Kok Kuen Chan is van alle markten thuis. Hij werd geboren in Amsterdam als kind van im-migranten uit Hong Kong. Na zijn studie tot bouwkundig ingenieur werkte hij als teamlei-der plananalyse stedenbouwkunde in opdracht van het Ministerie van VROM. Zo raakte hij be-kend met zowel de organisatie van gemeenten als die van grote architectenbureaus. Tegelij-kertijd is hij ook ondernemer. Zo baatte hij vier restaurants uit alvorens zijn eigen wijnhandel te beginnen. Daarnaast zet hij zich met Brand New China B.V. en stichting BOC foundation in om de economische betrekkingen met China aan te halen. Maar ook in Nederland zelf ziet hij nog veel kansen. Vandaar dat Chan twee jaar geleden zijn eigen politieke beweging begon: Nederland met een Plan. Een reddingsplan voor alle Nederlanders.

Waarom besloot u een nieuwe politieke partij op te richten?

Afhankelijk van het onderwerp kan mijn mening over de beste oplossing verschillen. Ik merkte bij bekenden dat zij weinig ruimte hebben voor eigen inbreng als lid van andere partijen. De koers staat daar vaak al vast omdat deze wordt bepaald door vriendjespolitiek en gewoonten. Hier voel ik mij niet prettig bij en bovenal denk ik dat het een hoop kunde verwaarloost. Vandaar dat ik Nederland met een plan ben begonnen. Het is een samenwerkingsverband van vrije partijen zodat er ruimte is voor specialisten om over hun onderwerp te beslissen. Dit zorgt ervoor dat bestuur planmatig is, oftewel oplossingsgericht. De overheid moet weer samenwerken met zzp’ers en het midden- en kleinbedrijf om wat van haar daadkracht terug te krijgen.

U heeft al ervaring opgedaan in de gemeente Amsterdam en de provincie Noord-Holland. Wat is uw verwachting van de landelijke politiek?

Dat het kabinet nu gevallen is, is zowel een voordeel als een nadeel. Aan de ene kant moe-ten we haast maken, aan de andere hebben we begin dit jaar al een plan en een lijst sa-mengesteld met gemotiveerde mensen. Niet iedereen past in Den Haag en wil daar werken, maar het doel van de partij was vanaf dag één om het bestuur van Nederland weer een plan te geven. 

Het verschil tussen de landelijke politiek en die op lagere niveaus is er niet alleen een van kwantiteit. De bevoegdheden van de landsre-gering zijn anders. Hierin zijn wij ons nu aan het verdiepen; de speerpunten hebben we al bijna klaar. 

Alsnog is het moeilijk om als beginnende par-tij door te breken. Gevestigde partijen krijgen jaarlijks gegarandeerd subsidie terwijl debu-tanten eerst een grote eigen bijdrage moeten leveren. Daarnaast hebben we gemerkt dat delen van ons partijprogramma zonder toe-stemming werden gekopieerd. Dit is frustre-rend, maar toont des te meer aan dat veran-dering nodig is.

Veel politici zeggen te stoppen omdat ze meer tijd aan hun gezin willen besteden. Op welke manier denkt u werk en privé te kunnen combineren?

Naar mijn mening hebben deze politici gewoon gefaald en durven ze het niet toe te geven. Nu maken ze een slap excuus en zeggen ze te stoppen vanwege hun familie. Als het mij te veel werd had ik het gewoon toegegeven zodat een beter iemand mij kon vervangen.

De tijd die ik kwijt ben aan mijn politieke werk is nu ongeveer die van anderhalve fulltime baan. Dat is niet weinig, maar de voornaamste reden dat ik dit doe is juist uit aandacht voor de gemeenschap. Talent hoort niet bepaald te worden door je uiterlijk of achternaam. Daar krijg ik dan ook begrip en steun voor terug. Bovendien vind ik het gewoon leuk.

Wat zijn uw belangrijkste waarden?

In de loop van je leven verandert wat je belangrijk vind. Toen ik jong was zat ik vol energie en wilde ik vooral geld verdienen. Nu ben ik in een andere fase beland. Ik ben op een punt gekomen dat ik mijn ervaring wil delen, en mijn plicht wil doen.

Maatschappelijke taken kunnen al veel betekenen. Zo was ik een paar jaar trainer van het voetbalteam van mijn zoon. Uiteindelijk had ik succes met deze jongens omdat ik ze naast voetballen ook leerde over voeding, verantwoordelijkheid en respect voor elkaar. Een ander voorbeeld is mijn vrijwilligerswerk als mantelzorger. Net als met de voetbalploeg werkte ik met mensen met heel verschillende achtergronden. Zolang iedereen het doel voor ogen houdt, ontstaat echter gaandeweg verbondenheid.

Stel u wordt minister; waar gaat u als eerste mee aan de slag?

Gezien mijn expertise en levenservaring zie ik mezelf het snelst minister worden van Ruimtelijke Ordening en Volkshuisvesting. Het belangrijkste probleem op dat vlak is de stikstofcrisis. Daar weet ik ondertussen al veel van maar ik ben nog bezig met de EP-U opleiding om meer over het energielabel Utiliteitsbouw te leren. Hopelijk kunnen we de bouw snel duidelijk-heid bieden over de richtlijnen zodat daar ein-delijk meer en snelle meters kunnen worden gemaakt. Dit alleen zou al veel doen voor het herstel van de economie evenals voor het herstel van vertrouwen tussen overheid en burger.

Artikel in PDF